29 Ιαν 2011
Σοβαρό πρόβλημα με το facebook
23 Ιαν 2009
Εξετάσεις Φεβρουαρίου 2009 - Τμήμα Μουσικών Σπουδών - Εξεταστέα ύλη μαθημάτων Σπ. Ασπιώτη

Eξεταστέα ύλη:
-Ποσοτικοί Χαρακτήρες,
-Χρονικοί Χαρακτήρες,
-Συμπλέγματα Χαρακτήρων,
-Μαρτυρικά Σημάδια,
-Μαρτυρίες (Διατονικές),
-Διαστήματα (Διατονικά),
ΕΞΕΤΑΣΗ: Εισαγωγή στη Βυζαντινή Μουσικολογία Ι, Γ΄ εξαμήνου, Πέμπτη 05 Φεβρουαρίου 2009, 17:00, αίθ. 103.
--------------------------
ΨΑΛΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ Ι - ΙΙΙ.
Eξεταστέα ύλη:
- Εις πολλά έτη (το Πατριαρχικόν), ήχος Β΄,
- Κεκραγάριον, Στιχολογία μετά εφυμνίου υπό Πέτρου Πελοποννησίου (από το αναστασιματάριον της εκδόσεως του Βουκουρεστίου), ήχος Α΄,
- Προσόμοια προς τα "Των ουρανίων ταγμάτων" και "Ω του παραδόξου θαύματος", ήχος Α΄ & "Χαίροις ασκητικών", ήχος πλ. Α΄,
- Οκτώηχον Δοξαστικόν "Θεαρχίω νεύματι" σε μέλος της Προφορικής Πατριαρχικής Παραδόσεως,
- Τη Υπερμάχω, σύντομον, πλ. Δ΄,
- Χαίρε Νύμφη και Αλληλούϊα, μέλος παλαιόν, ήχος πλ. Δ΄,
- Κύριε ελέησον, το της Χειροτονίας, ήχος Β΄,
- Άξιον εστίν, Πέτρου Συμεών του Αγιοταφίτου, ήχος Γ΄.
ΕΞΕΤΑΣΗ: ΨΑΛΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ Ι & ΙΙΙ, Παρασκευή 06 Φεβρουαρίου 2009, 17:00΄, αίθ. 103.
--------------------------
ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Ι, ΙΙΙ, V, VII.
Eξεταστέα ύλη:
A) Τραγούδια:
- «Ακούς εσύ πρωτοσυρτή», Ιερισσός, Χορός αργός συρτός Καγκελευτός, Ήχος Γ΄,
- «Σεργιάνι ’ναι στη Σεργιανή», Αθήνα, Πατινάδα, ρυθμός επίτριτος, Ήχος Α΄,
- «Ηπήραμέν σας τον γαμπρό», Λέρος, Χορός Συρτός, Ήχος Α΄,
- «Θάλασσα πόσα δάκρυα», Κάλυμνος, Χορός Συρτός, ρυθμός επίτριτος, Ήχος πλ. Α΄,
- «Εμαραθήκαν τα κλαριά», Κέρκυρα, Χορός Συρτός, ρυθμός επίτριτος, Ήχος Α΄.
- «Τί μου στέλνεις γράμματα;» Καππαδοκία, Χορός Συρτός, ρυθμός τετράσημος, Ήχος Α΄.
- «Θε' να ταξιδέψω», Παμφυλία, Χορός Συρτός, ρυθμός τετράσημος, Ήχος Α΄.
Β) Λαογραφικά και Εθνομουσικολογικά στοιχεία των τραγουδιών: http://aspiotes.blogspot.com/2008/05/blog-post_8517.html
ΕΞΕΤΑΣΗ: ΣΥΝΟΛΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Ι, ΙΙΙ, V, VII, Δευτέρα 09 Φεβρουαρίου 2009, 17:00, αίθ. 103
2 Δεκ 2008
Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου - Κωνσταντινούπολις

Άφιξη στο Φανάρι γύρω στις 10:30'.
Η καθιερωμένη επίσκεψη στην Πατριαρχική Βιβλιοθήκη και φωτογράφηση ορισμένων χειρογράφων...
Σάββατο 29 Νοεμβρίου, απόγευμα, 16:30' Εσπερινός. Μέγας Εσπερινός και Πατριαρχική Χοροστασία από του Θρόνου. Όταν ο Πατριάρχης πρόκειται να Χοροστατήσει και όχι να Λειτουργήσει στην επακολουθούμενη τη επαύριον Θεία Λειτουργία, τότε Χοροστατεί στον Εσπερινό από το Παραθρόνιο, χωρίς Μανδύα. Όταν πρόκειται να Λειτουργήσει, όπως συμβαίνει του Αγίου Ανδρέου, Θρονική Εορτή για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τότε στον Εσπερινό Χοροστατεί με Μανδύα και στεκόμενος στον Θρόνο.
Η Ακολουθία μεγαλοπρεπής, όπως είθισται και αρμόζει στον Πατριαρχικό Ναό. Ο Πρωτοψάλτης και ο κυρ-Γιάννης, ακούραστοι, στο καθήκον, αν και είναι ταλαιπωρημένοι και οι δυο από γρίπη. "Κουμάντο κάνει ο λαιμός και όχι εσύ" συνηθίζει να λέει ο κυρ-Γιάννης (Χαριατίδης), ο Άρχων Λαμπαδάριος. Στέκομαι αριστερά του, στον αριστερό χορό. Στο σημείο που καθόταν άλλοτε ο β΄ δομέστικος, στους καιρούς της δόξης της Ρωμιοσύνης εις την Πόλη!
Το συναίσθημα δεν περιγράφεται...
Την επομένη ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία. Τα πάντα κυλούν όπως το ρολόι, με περισσή ακρίβεια... Πατριαρχικό ήθος και ύφος παντού, μέχρι την τελευταία κίνηση... Είχε και ζωντανή μετάδοση η ΕΤ3, απ' ό,τι διαπίστωσα.
Όλα ήταν υπέροχα! Ο Πρωτοψάλτης (Λεωνίδας Αστέρης), ο Λαμπαδάριος (Ιωάννης Χαριατίδης), ο Πατριαρχικός Χορός (δεξιό και αριστερό ημιχόριο)! Έτσι είναι... ένας είναι ο Χορός των Ψαλτών και διαμοιράζεται σε δύο ημιχόρια...
Κατεβαίνει ο Πατριάρχης, αρχίζει το "Χριστός γεννάται".
Έτοιμος για να πάρει "καιρό", όπως λέγεται στην εκκλησιαστική ορολογία. Ο Πρωτοψάλτης ψάλλει το αρχαίον "Τον Δεσπότην και Αρχιερέα", σε μέλος Ιωάννου του Κουκουζέλους (ακμή 14ος αιώνας), σύμφωνα με το Πατριαρχικό ύφος.
Ο "Κοινωνικός Ύμνος" σε μέλος Πέτρου Πελοποννησίου. Λαμπαδάριος της Μ.Χ.Ε. έως το 1777. Άφησε τα επίγεια τον Ιανουάριο του 1778. Μέγας!
Η Τάξις του μέλους ολόσωστη... Εισαγωγή του μέλους και έπειτα το μάθημα. Ο κυρ-Γιάννης είναι κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από την ίωση, αλλά, δόξα τω Θεώ, έχουμε άτομα να τον βοηθήσουμε... Ο Θεός να του δίνει χρόνια...
Όλα μου φάνηκαν όπως παλιά... Στο ίδιο σημείο, στα ίδια χώματα, στο ίδιο αναλόγιο που στάθηκε κάποτε ο Ραιδεστηνός ο Α΄, ο Τραπεζούντιος, ο Πέτρος Πελοποννήσιος, ο Ιάκωβος, ο Πέτρος ο Βυζάντιος... Συγκλονιστικό συναίσθημα! Όπως λέει και το τραγούδι: "σαν να μην πέρασε μια μέρα". Έτσι μου φάνηκε... Και γενικώς, κάθε επίσκεψη στην Πόλη.
Φωτο: Το αριστερό αναλόγιο του Πατριαρχικού Ναού, κατά την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ανδρέου (30-11-2008).
14 Νοε 2008
Διημερίδα Σχολική Μουσική Εκπαίδευση: Ζητήματα σχεδιασμού, μεθοδολογίας και εφαρμογών

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ
30 Σεπ 2008
Una faccia …ma che razza?

Από την πρώτη στιγμή που επισκέφθηκα το κέντρο της πόλης, διαπίστωσα την τεράστια βιομηχανία που έχει στηθεί για τον τουρισμό, προς όφελος των Ιταλών βιομηχάνων, επιχειρηματιών, υπαλλήλων, εργατών και όλων όσοι αποτελούν την αλυσίδα της οικονομίας και της εργασίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι ούτε θάλασσα διαθέτει το Μιλάνο ούτε παραλίες. Επίσης, δεν προσφέρει ηλιόλουστες ημέρες και αξιοθέατα όσα ο τόπος μας…
Και θέλω να υπογραμμίσω εδώ ότι η πόλη του Μιλάνου δεν αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, παρά μόνο ο Ναός Santa Maria delle Grazie, στον οποίο βρίσκεται ο «Μυστικός Δείπνος» του Ντα Βίντσι.

Εμείς τί διαθέτουμε προς επίσκεψη; – 1) το Αχίλλειο, 2) το Ποντικονήσι, 3) την Μονή των Βλαχερνών στο Κανόνι, 4) την θέα από το Κανόνι, 5) τον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιόπολης, 6) τον Άγιο Σπυρίδωνα, 7) τον Ναό των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου στον Ανεμόμυλο. Αριθμήθηκαν επτά χωρίς να αναφερθούν τα σπουδαιότερα:η Παλιά Πόλη – Μνημείο της ΟΥΝΕΣΚΟ, τα δύο Φρούρια, το Λιστόν, η Σπιανάδα, το Mon Repos, οι άλλοι ιστορικοί Ναοί και τα Μουσεία!

Εμείς, στο κάτω – κάτω διαθέτουμε και ένα Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, διαθέτουμε ήλιο, διαθέτουμε παραλίες, διαθέτουμε έναν παράδεισο, γαλανοπράσινο απ’ άκρη σ’ άκρη με απαράμιλλο φυσικό κάλλος και χωρίς το καυσαέριο της ιταλικής μεγαλούπολης. Γιατί οι Γιαπωνέζοι να πηγαίνουν εκεί και να μην έρχονται στην Κέρκυρα; Και να προσθέσω πως το καλοκαίρι έχει τελειώσει για την Βόρεια Ιταλία.
Εκείνο που κάνουμε εμείς είναι να συζητάμε πώς να πλησιάσουμε τον τουρισμό της Άπω Ανατολής, χωρίς να το πράττουμε. Ζητάμε τα πάντα από την Πολιτεία, από τον Δήμο, από την τουριστική προβολή της Νομαρχίας, χωρίς εμείς να μετακινούμαστε από τον καναπέ του βολεψίματος του πρόσκαιρου κέρδους.
Η διαφήμιση από μέρους της Αυτοδιοίκησης μπορεί να αποφέρει μερικά θετικά αποτελέσματα, αλλά χωρίς την συμμετοχή των ιδίων των επιχειρηματιών, των καταστηματαρχών, της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας βελτίωση του τουριστικού προϊόντος δεν πρόκειται να δούμε. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική συμμετοχή από πλευράς επιχειρήσεων, την οποία κρίνω απαραίτητη, αλλά και την συμμετοχή τους στην αναβάθμιση του πολιτισμού μας.
Δύο καθημερινά και κοινά ερωτήματα (έτσι απλά): – Πώς μπορούν να διατηρηθούν καθαρά τα καντούνια, όταν περπατώντας πετάμε τα μικροσκουπίδια μας, τις τσίχλες ή ο,τιδήποτε άλλο τριγύρω, ώστε να γίνει πιο ευχάριστος ο περίπατος των επισκεπτών μας; – Πώς να καθαρίζει ο Δήμος τα καντούνια και τα πεζοδρόμια, όταν παντού βλέπεις πάγκους α λα λαϊκή αγορά;
Από την δυτική κουλτούρα μας νομίζω πως μόνο οι ιταλικές λέξεις μας έμειναν. Ως τότε μόνο το «ούνα φάτσα» πιάνει… Για να φτάσουμε το «una razza» με τους Ιταλούς πρέπει να δουλέψουμε πολύ. Να δουλέψουμε και να εστιάσουμε στην βελτίωση του προσωπικού μας πολιτισμού, στις δραστηριότητες, στις επαφές μας, στην κοινωνία μας, στην καθημερινότητά μας.
Arrivederci._
23 Σεπ 2008
Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία στο Settembre Musica Τορίνο - Μιλάνο


ΕΝΤΕΧΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ 21ου αι. ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Του συνθέτη Σωτήρη Φωτόπουλου
Κατ' εικόνα του βυζαντινού δικέφαλου αετού, ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε και επηρέασε Ανατολή και Δύση. Η ελληνική θεωρία και μουσική βρίσκεται διάσπαρτη μέχρι σήμερα στις έντεχνες και παραδοσιακές μουσικές της ανατολικής Μεσογείου. Αρχαίοι ελληνικοί τρόποι, βυζαντινοί ήχοι, αραβικά και τούρκικα μακάμια κοινωνούν της ίδιας μουσικής τάξης πραγμάτων που γεννήθηκε και άνθισε στον ελληνικό, ελληνιστικό και βυζαντινό πολιτισμικό χώρο της φιλόξενης ανατολικής Μεσογείου, αν και βεβαίως οι μουσικές προσεγγίσεις, εκφράσεις και μορφές (φόρμες) διαφοροποιούνται εμφανώς.Στή Δύση οι αρχαίοι ελληνικοί τρόποι, μέσα από τη βυζαντινή οκτώηχο επέζησαν, τουλάχιστον ονόματι, μέχρι τους αναγεννησιακούς τρόπους και συνεχίζοντας μία πορεία διαδοχικών απλουστεύσεων και προσαρμογών στα αυτιά και τα φωνητικά χαρακτηριστικά της «άγριας δύσης», κατέληξαν σταδιακά και μέσα απ' τις συμπληγάδες" του συγκερασμού, εδώ και πέντε περίπου αιώνες, στούς δύο ξακουστούς τρόπους της μείζονας και ελάσσονας κλίμακας, φτωχά κατάλοιπα του μουσικού πλούτου της ελληνικής μουσικής θεωρίας και πράξης. Κι ενώ ο ελληνικός κόσμος κατέρεε και διασκορπίζονταν μετά την Αλωση, η Δύση ευημερούσε και ο επονομαζόμενος πλέον ευρωπαϊκός πολιτισμός άφηνε τα διάσημα έργα του έντεχνης μουσικής.Κατά συνέπεια, στούς δύο, σε μερικά χρόνια, αιώνες νέας ελληνικής πραγματικότητας, κάθε έλληνας που θέλει να είναι μουσικά μορφωμένος ξενιτεύεται για να την γνωρίσει.Η σύγχρονη ευρωπαϊκή μουσική κατάργησε εδώ κι ένα περίπου αιώνα και τα δύο αυτά τελευταία κατάλοιπα της ελληνικής κληρονομιάς της, της μείζονας και της ελάσσονας κλίμακας και της έννοιας της τονικότητας (ατονικότητα) στην οποία βασίστηκε κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες. Αργότερα, στην μεταπολεμική έντεχνη μουσική δημιουργία επικράτησε μία αφηρημένη γεωμετρική και δομική περίοδος (γενίκευση της εκλογικευμένης οργάνωσης όλων των μουσικών παραμέτρων με στόχο την αφηρημένη δόμηση ως έργο και αισθητικό επίτευγμα – «ολικός σειραϊσμός»). Οι κάποιες «μανιεριστικού» τύπου παρενθετικές αντιδράσεις (αλεατορισμός, αυτοσχεδιασμός, μινιμαλισμός κλπ) δεν ήταν βέβαια δυνατόν να επηρεάσουν τις εξελίξεις και σύντομα το ελληνικό πνεύμα και έργο του Γιάννη Ξενάκη μετέθεσε δραστικά και αμετάκλητα, ήδη απο τη δεκαετία του '50, την καλλιτεχνική δημιουργία της Δύσης από την εκλογικευμένη και την αφηρημένη δόμηση, - που και ο ίδιος επλάτυνε ανάγοντάς την όμως σοφά σε «μέσο» - στην ανθρωποκεντρική έκφραση γνώσης και αίσθησης, επαναφέροντας έννοιες όπως αυτή της «ταυτότητας», ως έκφρασης των μουσικών υλικών και δομών (εκφραστικές και αναγνωρίσιμες μάζες, συνδυασμοί, νέες κλίμακες κλπ).Σ' αυτό το περιβάλλον έντεχνης μουσικής δημιουργίας, παράλληλα με τη σύνθεση έργων σύγχρονης «δυτικής» μουσικής, ξεκίνησα μία σειρά έργων σύγχρονης έντεχνης «ελληνικής μουσικής». Πέρα από οποιοδήποτε ελληνοκεντρικό ναρκισσισμό ή εθνικόφρονα «παρηγοριά», στο σημείο εξέλιξης των διάφορων τεχνικών της δυτικής έντεχνης μουσικής μέσα στο έργο μου, διαχρονικά ελληνικά μουσικά χαρακτηριστικά που, από και πέρα απ' την Ελλάδα, βρίσκονται σε όλη την ανατολική μεσόγειο, μπορούν πια να αναζωογονήσουν και, προσφέροντας λύσεις, να επαναπροσανατολίσουν τη μουσική δημιουργία. Και αυτή τη φορά, όχι μόνο της Δύσης. Το πρώτο τέτοιο έργο με τον συμβολικό τίτλο «Ωδή Α'», χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τεχνοτροπίες από την έντεχνη δυτική μουσική δημιουργία μου, προσαρμοσμένες στην ελληνική μουσική θεωρία έτσι όπως αυτή έφτασε ως τις μέρες μας μέσα από την βυζαντινή μουσική παράδοση. Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου είναι η μόνη στον κόσμο που, όχι χωρίς σημαντική προσπάθεια, μπορούσε να ερμηνεύσει ένα τέτοιο έργο και, παρά το καινοτόμο και δύσκολο γι' αυτή έργο που πρότεινα (θέματα μουσικής σημειογραφίας και απόδοσης κλπ έπρεπε πρώτα να λυθούν) δέχτηκε να συμπράξει.Η πρόταση μου αυτή γιά ένα τέτοιο εγχείρημα βρήκε συμπαραστάτη της τον γνωστό ιταλό μουσικολόγο Εnzo Restagno που φρόντισε να της δοθεί σημαντική προβολή παρουσιάζοντάς τη στα δύο μεγαλύτερα ετήσια διεθνή Φεστιβάλ της Ιταλίας : στο διεθνές Φεστιβάλ του Μιλάνο στον καθεδρικό ναό San Alessandro στις 19 Σεπτεμβρίου και στο Settembre Musica του Τορίνο στον καθεδρικό ναό San Domenico στις 20 Σεπτεμβρίου. Η ελευθερία της σύγχρονης Ελλάδας δεν συνίσταται βέβαια στα σύνορά της, αλλά πρώτιστα στην δυνατότητα της αυτοδιάθεσής της και του σεβασμού των αποφάσεων και επιλογών της. Η « Ωδή Α' » συνιστά μία πρώτη προσπάθεια στην μετατόπιση των ορίων της μουσικής μας ανεξαρτησίας πιο μακριά, μόνη ελπίδα συνεισφοράς του ελληνικού πνεύματος στην ανθρωπότητα.Η τέχνη και ο κόσμος της Γνώσης στον οποίο μετέχει, υπαγορεύει έτσι με τον ευθύ τρόπο που τη χαρακτηρίζει το δικό της όραμα για την αναπόφευκτη παγκοσμιοποίηση : αυτή που « γνέθεται » μέσα από την ακριβή εξέταση και γνώση της προσφοράς κάθε πολιτισμού και της εμπεριστατωμένης, συνειδητής, και επομένως οργανικής αλληλεπίδρασής τους.Το πολιτιστικό μέσο παγκοσμιοποίησης δεν συνίσταται σ' ένα «εφησυχαστικό ανακάτεμα της λήθης», αλλά σε μία «επίπονη γνώση και συνεργασία των διακρίσεων».Η παγκοσμιοποίηση των αγαθών και εκείνη της γνώσης έχουν, απλά, ως μόνη ειδοποιό διαφορά τον Πολιτισμό!
- Ο Σωτήρης Φωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1962.Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Σύνθεση στήν τάξη του μουσικολόγου και συνθέτη Γιάννη Ιωαννίδη.Υπότροφος της πόλης του Στρασβούργου (Γαλλία), σπούδασε μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Επιστημών της πόλης αυτής (U.S.H.S) με τον μουσικολόγο, συνθέτη και γλωσσολόγο François-Bernard Mâche. Παρακολούθησε μαθήματα σύνθεσης στην τάξη του συνθέτη Matthias Spahlinger στην Μουσική Ακαδημία του Freiburg της Γερμανίας.Υπότροφος της Γαλλικής Κυβέρνησης (Γαλλικό ΥΠ.ΕΞ) για διδακτορικές σπουδές, εξειδικεύτηκε στη μουσικολογία του 20ου αι. στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (E.H.E.S.S) σε συνεργασία με το IRCAM και την Ecole Normale Supérieure de Musique στο Παρίσι, με τον φιλόσοφο και συνθέτη Hugues Dufour και τον μουσικολόγο Pierre-Albert Castanet.Στη συνέχεια έγινε και Γάλλος πολίτης και έκτοτε ζει και εργάζεται στο Παρίσι.Εκτός από την σύνθεση, η μουσικολογική του δραστηριότητα συνίσταται σε διαλέξεις, σεμινάρια και δημοσιεύσεις πάνω σε θέματα της έντεχνης μουσικής δημιουργίας του 20ου αι. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας της Γαλλίας.
28 Αυγ 2008
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΠ. ΑΣΠΙΩΤΗ ΣΤΟ Τ.Μ.Σ.
1 Ιουλ 2008
Η περίφημος ποιήτρια Κασσιανή και ο Δήμος Κερκυραίων

Η Κασσιανή δεν εποίησε μόνο το περίφημο τροπάριο «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις». Έγραψε πλήθη τροπαρίων, ύμνων και γνωμικών. Εν πολλοίς άγνωστα…
Καθώς ενέκυπτα πριν μερικές ημέρες σε μερικά αποφθέγματα της περιφήμου ποιήτριας και υμνογράφου του 9ου αιώνος Κασσιανής, τα επονομαζόμενα «Γνώμαι», διαπίστωσα την διαχρονική αξία των λεγομένων και καταγεγραμμένων απόψεών της, αλλά και την σχέση τους με το κερκυραϊκό παρόν.
Γράφει λοιπόν η Κασσιανή: «Ευημερών δ’ εκδέχου και δυστυχίαν· εις δυστυχίαν δ’ εμπεσών γενναίως φέρε». Σε ελεύθερη μεταγραφή στη δημοτική: «Αν ευημερείς, να δεχθείς και την δυστυχία, κι αν πέσεις σε δυστυχία, να διέλθεις με γενναιότητα». Γεμάτοι ευτυχία λοιπόν, οι νεοεκλεγέντες δημοτικοί μας άρχοντες, χάρη και στον επικεφαλής τους Σωτήρη, αυτοβαπτίσθηκαν Σωτήρες της πόλης μας. Ήταν οι Σωτήρες του «κερκυραϊκού έθνους», αυτού με την ιδιόμορφη διάλεκτο και την μοναδική κουλτούρα, διαφημιστές της Κέρκυρας και προασπιστές του πολιτισμού και της ιστορίας μας. Γνώριζαν ότι θα υπάρξουν δυσκολίες, τίποτε δεν ήταν απλό. Όμως σήμερα, 1,5 χρόνο μετά, έχουν παρατήσει την πόλη στο έλεος του Θεού. Όχι μόνο την παλαιά (μνημείο της Unesco) που βρίθει από Εκκλησίες, αλλά και την νέα, που δεν έχει καμία. Αφού παραχωρούν ακόμη και το Νέο Φρούριο σε Τράπεζα! Έχουν πέσει σε δυστυχία, αλλά το χείριστο είναι ότι έχουν βουλώσει τα αυτιά τους και δεν ακούν κανέναν. Πεισμώνουν στις παρατηρήσεις, αντιμάχονται των υποδείξεων, δείχνοντας γενναιότητα, αλλά μηδέν αποτέλεσμα.
Σε άλλη «Γνώμη» η Κασσιανή αναφέρει: «Μόνος μονωθείς ο τας οδύνας έχων, διπλήν έχει σκότωσιν και ραθυμίαν» (Μόνος, απομονώθηκε εκείνος που έχει προβλήματα, διπλή έχει σκοτούρα και οκνηρία – απροθυμία, νωθρότητα). Πιο ελεύθερα και με λίγη από την γνωστή κερκυραϊκή ειρωνεία: ο απομονωμένος (Δήμαρχος) έχει σκοτιστεί! Και πώς να μην είναι απομονωμένος, όταν, όπου κι αν βρεθεί, ακούει παράπονα; Και να ήταν μόνον αυτά; Δέχεται ο δυστυχής και διάφορα «στολίδια»…

Αλλά, «Μέγα φάρμακον τοις πενθούσιν υπάρχει, των συναλγούντων το δάκρυον και ρήμα» (Μεγάλο φάρμακο για τους πενθούντες, το να κλαίνε και να τα λένε [μοιρολογούν] μεταξύ τους). Το να προβληματίζονται και να συζητούν επί συζητήσεων δεν αποφέρει καρπούς. Το πρόβλημα δεν λύνεται. Με αυτήν την πολιτική οξύνεται. Ο κόσμος αντιδρά και πολύ φοβάμαι ότι σιγά – σιγά οδηγούμαστε σε άλλου είδους διαμαρτυρίες. Τα είδαμε και στη Λευκίμμη και μάλλον θα τα ξαναδούμε…
«Ράδιον εστί το κακόν του βελτίου· το γαρ αγαθόν έοικε αναφόρω, το δ’ αύ πονηρόν οίον τω κατηφόρω, και πας τις οίδε, πόσον κατωφορίζειν ευκοπώτερον ήπερ αναφορίζειν». (Πολύ συνοπτική μεταφορά στη νέα ελληνική: Είναι πιο εύκολο να πράξεις κακό, από καλό. Το αγαθό έχει ανηφόρες, το πονηρό (=κακό) κατηφόρες). Και όλοι γνωρίζουν πόσο πιο εύκολα κατηφορίζεις, από το να ανηφορίζεις. Κι από κατήφορο άλλο τίποτα… Εδώ και δεκαετίες όλο κατηφόρα έχει. Όπως η κατηφόρα της οδού Ριζοσπαστών Βουλευτών, η οποία, νομίζω, είναι ο πλέον χειρότερος δρόμος της πόλης. Μάλλον επίτηδες το κάνει η Δημοτική Αρχή, σαν τιμωρία προς τους βουλευτές εκείνους που υπερψήφισαν την Ένωση. Αυτός, λοιπόν, δεν είναι δρόμος. Ούτε για τα κάρα δεν κάνει! Σας καλώ να τον περπατήσετε. Και για να γίνω ακόμη πιο πιστευτός οδηγείστε, κινηθείτε επ’ αυτού και πείτε μου…

Λαμβάνοντας αφορμή την σχέση των «Γνωμών» της Κασσιανής με το σήμερα, εμπνευσμένος και από την τραγική εικόνα της πόλης μας, εξ αιτίας των διοικούντων, θα επισημάνω και το εξής: Δεν ξέρω αν η παρούσα Δημοτική Αρχή είναι η χειρότερη, από την Ένωση των Επτανήσων και μετά (ως ελέχθη υπό του βουλευτή Δένδια), αλλά σίγουρα της ανήκει μία θέση στο βάθρο, καθώς η εξυπνάδα αυτών των ανθρώπων είναι σε όλους μας σεβαστή και η ικανότητά τους απαράμιλλη!
Είναι ο εύκολος δρόμος μάλλον, το να μην κάνουν τίποτα. Ίσως περιμένουν τον από μηχανής θεό να οδηγήσει την πόλη στην αρχαιοελληνική τραγωδιακή «κάθαρση». Έλα όμως που «από μηχανής θεός» σε τούτη την κερκυραϊκή όχι τραγωδία, αλλά παρωδία θα είναι το εκλογικό σωμα!
Τέσσερα χρόνια πριν, εκλέξαμε τρεις νέους βουλευτές και στείλαμε στα αζήτητα υπουργούς. Δύο χρόνια πριν, στον Δήμο Λευκιμμαίων ο εν ενεργεία Δήμαρχος ανεδείχθη 5ος στους 6. Προβλέπω αναλόγως και για τον Δήμο Κερκυραίων στην επόμενη διετία…
Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης έλεγε: Ουδείς εκών κακός. Απλώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι χρηστοί (αν θέλετε, τοποθετήστε το στερητικό «α»…)!
Δημοσιεύτηκε στις ημερήσιες κερκυραϊκές εφημερίδες "Τα Κερκυραϊκά Νέα", φ. 1ης Ιουλίου 2008 και "Κερκυραϊκό Βήμα", φ. 2ας Ιουλίου 2008.
12 Ιουν 2008
Ποιό ποδήλατο; -Χαρακτήρα θέλουμε!

Πολλά παιδιά με τα ποδήλατά τους, χάρη στην διδασκαλική πρωτοβουλία. Τους αξίζουν συγχαρητήρια!
Όλοι συμφωνούμε πως θα ήταν καλό να κυκλοφορούμε στην πόλη μας με το ποδήλατο. Όταν βλέπουμε στην τηλεόραση πόλεις όπως το Άμστερνταμ ή η Βιέννη ή η Βέρνη με τους οργανωμένους ποδηλατοδρόμους τους συνομολογούμε και λέμε «τί όμορφα» ή «τί ρομαντικά που είναι»!
Τα αποτελέσματα της χρήσης του ποδηλάτου στην πόλη είναι πολλά και θα ωφελούσαν ή θα ωφελήσουν (ό,τι προτιμά ο αναγνώστης) όλους μας.
Το σημαντικότερο αποτέλεσμα και το πιο άμεσο –εάν φυσικά ασχοληθούμε ενεργά με το ποδήλατο– θα είναι η μείωση του κυκλοφοριακού προβλήματος της πόλης μας. «Απαλλαγή του κυκλοφοριακού βραχνά», όπως δήλωσε ο Δήμαρχος, δεν πρόκειται να υπάρξει, εάν δεν ληφθούν άλλα, πιο δραστήρια μέτρα. Σίγουρα όμως θα είναι εμφανής η μείωση των αυτοκινήτων, καθώς τα αμάξια των κατοίκων της πόλης και των προαστίων θα μένουν στα σπίτια μας. (Θα μένουν;) Οι πολίτες του Νησιού και οι τουρίστες θα συνεχίσουν να εισέρχονται καθημερινά στην πόλη με τα αυτοκίνητά τους. Άρα ελάχιστη βελτίωση θα υπάρξει…
Ένα δεύτερο αποτέλεσμα της ενασχόλησής μας με το ποδήλατο είναι η γυμναστική, με τα γνωστά σε όλους μας οφέλη για την υγεία μας.
Τρίτο αποτέλεσμα, ίσως το άριστον, είναι η βελτίωση της οδικής, αλλά και "οδηγικής" συμπεριφοράς μας.
Δεν θα είμαστε πια οδηγοί ενός «αγροτικού» τζιπ 2,5 χιλιάδων κυβικών ή μιας πολυτελούς κούρσας, ενίοτε και cabrio, ώστε να μην δίνουμε σημασία στους πεζούς ή τους μοτοσικλετιστές ή τους ποδηλάτες.
Θα μπει ένα τέλος στο ανυπόφορο κορνάρισμα είτε των φαναριών είτε των διπλοπαρκαρισμένων που μας εκνευρίζουν με το να μας κλείνουν (αλλά πού να παρκάρουν κι αυτοί).

Θα σταματήσει η «νιοραντιά» που μας επιτάσσει να αράζουμε το αυτοκίνητο στην διάβαση της πλατείας για να πιούμε τον καφέ μας (αλλιώς δεν ευχαριστιόμαστε τον καφέ- πώς να το κάνουμε!) ή ακόμη χειρότερα, να μένουμε στο Σαρρόκο και να πηγαίνουμε στο Λιστόν με το αμάξι για τον καφέ. Και να βρίζουμε τους λεωφορειούχους ή τους τουρίστες γιατί δεν βρίσκουμε χώρο στάθμευσης! Και παρ’ όλ’ αυτά να βρίζουμε θεούς και δαίμονες (τους πολιτικούς δηλαδή) γιατί θέλουμε να μας φέρουν περισσότερους τουρίστες!
Ε, ρε πανηγύρια μόλις απαιτηθεί να λειτουργήσει η παλαιά πόλη ως μνημείο της Unesco. Τέρμα τα ράφια, τέρμα τα αυτοκίνητα, τέρμα τα μηχανάκια, τέρμα τα σκουπίδια. Κυρίως τα σκουπίδια, που τα πετάει και η κυρά-Κατίνα από το παράθυρο κι ας μένει στον 4ο όροφο, στο Καμπιέλο.
Κάμποσα από τα παραπάνω, λίγο – πολύ τα κάνουμε ή τα έχουμε κάνει όλοι. Και μάλλον χαμογελάμε με αυτήν την επιβεβαίωση, κατά την ώρα της ανάγνωσης τούτων των γραμμών.
Συνεπώς, για να μην καταστεί κουραστικό το παρόν άρθρο, έχουμε ανάγκη από μεταμόρφωση της συμπεριφοράς και της ιδιοτροπίας μας. Δεν είναι περισσότερο ευρωπαίοι οι Ολλανδοί ή οι Αυστριακοί ή οι Ελβετοί από εμάς. Απλώς είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες. Γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται και κατανοούν. Ζουν σε οργανωμένη κοινωνία. Είναι ευαισθητοποιημένοι και το δείχνουν με την συμπεριφορά τους στον γείτονα, στον απέναντι, στον δίπλα. Το δείχνουν με την συμπεριφορά τους…

Άρα κι εμείς εκεί αξίζει να εστιάσουμε. Δεν αρκεί μια ποδηλατάδα, δεν αρκεί η προσπάθεια των εκπαιδευτικών. Τί να το κάνεις, όταν το παιδί ακούει και μαθαίνει στο σχολείο πως είναι προτιμότερο να κυκλοφορεί στην πόλη με ποδήλατο και η μαμά να κατεβαίνει βόλτα με το αυτοκίνητο και να παρκάρει στο πεντοφάναρο παράνομα;
Δεν αρκεί μια ποδηλατάδα τον χρόνο ή η επανάληψή της την παγκόσμια ημέρα ποδηλάτου. Συνεχής νουθεσία και επανάληψη μάς χρειάζεται. Όπως γίνεται με τη μελέτη και το διάβασμα των μαθητών. Να δοθούν κίνητρα ή να απαιτηθούν. Να υπάρξουν οι ανάλογες υποδομές.
Τα παιδιά μπορούν να προπορευτούν και να είναι δάσκαλοι σε αυτό το επιχείρημα. Ας κάνουμε λοιπόν πετάλι και ας τα ακολουθήσουμε…
(Δημοσιεύτηκε στις ημερήσιες κερκυραϊκές εφημερίδες "Κερκυραϊκό Βήμα", "Τα Κερκυραϊκά Νέα" και "Η Κέρκυρα Σήμερα" στις 12 Ιουνίου 2008)
5 Ιουν 2008
Πρόγραμμα Εξετάσεων Ιουνίου - Μαθήματα Σπ. Ασπιώτη
Το Πρόγραμμα Εξετάσεων των μαθημάτων του Σπ. Ασπιώτη για το Εαρινό Εξάμηνο του 2008 έχει ως εξής:
- Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής, Παρασκευή 13 Ιουνίου, ώρα 19:00, αίθ.: 103.
- Ψαλτικός Χορός, Παρασκευή 13 Ιουνίου, ώρα 19:00, αίθ.: 103.
- Εισαγωγή στη Βυζαντινή Μουσικολογία ΙΙ, του Δ΄ εξαμήνου, Τετάρτη 18 Ιουνίου, ώρα 19:00, αίθ.: 103.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
19 Μαΐ 2008
Δημοσιεύματα Κερκυραϊκών Εφημερίδων για την Συναυλία στον Άγιο Σπυρίδωνα
Οι εφημερίδες "Ελευθερία" και "Η Κέρκυρα Σήμερα" σχολίασαν την εν λόγω παρουσία του Ψαλτικού Χορού στον Άγιο Σπυρίδωνα και αναφέρθηκαν ως εξής:
Εφημερίδα "Ελευθερία", φ. Πέμπτης, 15 Μαΐου 2008.
"Το ΤΜΣ «γέμισε» τον Άγιο".Γεμάτη ήταν η Εκκλησία τ’ Αγιού το Σάββατο το βράδυ, με αφορμή την συναυλία εκκλησιαστικών ύμνων από τον Ψαλτικό Χορό του Τμήματος Μουσικών Σπουδών.
Η συναυλία μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένη κρίνοντας από την αντίδραση του κοινού που, αν και όχι συνηθισμένο στα βυζαντινά ακούσματα, ενθουσιάστηκε από το άριστο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.
Η ενδυμασία του Ψαλτικού Χορού με έναν μανδύα που σε ταξιδεύει στα βυζαντινά χρόνια, η ακρίβεια της διεύθυνσης και όλων των κινήσεων, μα περισσότερο απ’ όλα η λεπτομερής ερμηνεία των ύμνων, σε πήγαιναν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, κάπου βαθιά στην ιστορία, σε ένα λαμπρό ελληνικό παρελθόν.

Η ερμηνεία των ύμνων έπαιρναν τον ακροατή μακριά από τη σημερινή ελληνική μίζερη πραγματικότητα και την κερκυραϊκή μετριότητα, πράγμα που συναντά κανείς σε κάθε του βήμα είτε αυτό είναι πολιτικό είτε κοινωνικό είτε πολιτιστικό είτε ο,τιδήποτε άλλο.
Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο προσφέρει μια άλλη πραγματικότητα στον τόπο μας και στον μουσικό τομέα. Ο Ψαλτικός Χορός του ΤΜΣ το περασμένο Σάββατο ήταν ένα μικρό παράδειγμα από την δουλειά που γίνεται εκεί μέσα στο Παλαιό Φρούριο, και να σημειωθεί ότι δεν έχει λυθεί το κτηριακό πρόβλημα του Πανεπιστημίου.
Είναι πολύ σημαντικό το να βλέπει κανείς νέους ανθρώπους, φοιτητές, που ήρθαν στον τόπο μας για να μάθουν, να σε διδάσκουν. Γιατί όλοι διδαχτήκαμε από τη συναυλία τ’ Αγιού και είναι σίγουρο ότι έχουμε να μάθουμε ακόμη πολλά.

Εφημερίδα "Η Κέρκυρα Σήμερα", φ. Παρασκευής, 16 Μαΐου 2008.
"Μεγάλη επιτυχία η Συναυλία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στον Άγιο".Σε έναν κατάμεστο από κοινό Ναό πραγματοποιήθηκε η Συναυλία του Μουσικού Συνόλου Ψαλτικός Χορός του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.
Το περασμένο Σάββατο, 10 Μαΐου, το Μουσικό Σύνολο Ψαλτικός Χορός του Τμήματος Μουσικών Σπουδών ερμήνευσε με μεγάλη ικανότητα και δεξιοτεχνία ύμνους της Θείας Λειτουργίας και καθήλωσε το κοινό, που παρακολουθούσε, ακόμη και όρθιο, με μεγάλο ενδιαφέρον και με απόλυτη ησυχία. Σημαντική παρατήρηση είναι ότι δεν χρησιμοποιήθηκε μικροφωνική εγκατάσταση, με αποτέλεσμα την κατανυκτική ατμόσφαιρα και την προσήλωση του κοινού στα μονοπάτια της εκκλησιαστικής μουσικής.
Η τέχνη και η δεξιοτεχνία των φοιτητών του Μουσικού Τμήματος του Ιονίου Πανεπιστημίου αποκαλύφθηκαν σε όλους, αφού ο σταθερός χρόνος και ο ζωντανός ρυθμός δεν άφηναν τους ακροατές να «χαλαρώσουν». Αντίθετα, το κοινό παρέμεινε ακλόνητο μέχρι το τέλος και συμμετείχε ενεργά στα ακούσματα των φοιτητών, οι οποίοι καθοδηγούμενοι άριστα από τον μαέστρο τους Σπύρο Ασπιώτη, ερμήνευσαν δύσκολα έργα, με λεπτομερή ακρίβεια στα «σπασίματα» της φωνής και απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι το εκκλησιαστικό μέλος είναι υψηλή τέχνη, που απαιτεί πειθαρχία, μελέτη και ζωντάνια.
Τα έργα που ερμηνεύθηκαν είναι από τον 14ο έως τον 19ο αιώνα και παρουσιάστηκαν με λειτουργικό τρόπο, ώστε να γίνει κατανοητή, όπως σημειώθηκε, η θέση τους στην Θεία Λειτουργία. Γενικότερα όμως, η ακαδημαϊκή δουλειά και νοοτροπία φαινόταν από την πρώτη κιόλας ματιά στα πολυτελή και αναλυτικά προγράμματα, που μοίραζαν από κάθε πόρτα του Ναού φοιτήτριες του Τμήματος, και τα οποία σχολίαζαν με λεπτομέρεια την σύνθεση, εξηγούσαν την ιδιαίτερη εκκλησιαστική ορολογία και παρουσίαζαν τους ποιητές και τους συνθέτες κάθε έργου, ακόμη και τις χρονολογίες δράσης τους.
Το ακροατήριο υποδέχτηκε όρθιο τον Ψαλτικό Χορό, που με βήμα, ρυθμό και αυστηρότητα πραγματοποίησε πομπή κατά την είσοδό του από το βάθος του Ναού ως τη θέση που θα έπαιρνε για την συνέχεια της Συναυλίας.

Η ακρίβεια στην έναρξη, τα κλεισίματα και το φινάλε κάθε μέρους, η λεπτομέρεια, ο ρυθμός, η ταχύτητα και η ερμηνεία των έργων έδειξαν σε όλους την ακαδημαϊκή μουσική κουλτούρα που διδάσκει και εμφυτεύει στους φοιτητές του το Τμήμα Μουσικών Σπουδών και απέδειξαν για άλλη μια φορά το υψηλό επίπεδο όχι μόνο των καθηγητών του, αλλά και των φοιτητών που σπουδάζουν και μαθαίνουν μουσική στον τόπο μας, με την τόσο μεγάλη πολιτιστική και μουσική ιστορία.
8 Μαΐ 2008
Συναυλία του Ψαλτικού Χορού του Τ.Μ.Σ. στον Άγιο Σπυρίδωνα

Βαδίζοντας στα χνάρια της Ασματικής πρακτικής των ενοριακών Εκκλησιών της Βυζαντινής Περιόδου και κυρίως στο Τυπικό της Αγίας Σοφίας, ερμηνεύονται οι Ψαλμοί του Κεκραγαρίου, όπου κάθε στίχος θα συνοδεύεται από το ανάλογο εφύμνιο, δύο Ιδιόμελα, το Α΄ Εωθινό Δοξαστικό και το «Υπερευλογημένη».
Στο κυρίως μέρος της Συναυλίας – παρουσίαση της Θείας Λειτουργίας, θα παρουσιαστούν με λειτουργικό τρόπο τα κυριότερα μέρη και άσματα του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας: Τυπικά, Μακαρισμοί, Εισοδικόν και Απολυτίκια, Τρισάγιος Ύμνος (Τον Σταυρόν σου), Προκείμενον και Αλληλουϊάριον των Ιερών Αναγνωσμάτων, Χερουβικός Ύμνος, Αγία Αναφορά – Επινίκιος Ύμνος, Άξιον εστίν, Μετάληψη – Κοινωνικός Ύμνος, Ύμνος της Ευχαριστίας (Πληρωθήτω).
Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται παρουσίαση της Οκτωηχίας, καθώς οι προς ερμηνεία ύμνοι έχουν επιλεγεί και από τους οκτώ ήχους, αλλά και από μέρος των κλάδων τους.
Παρουσιάζονται έργα από τον Ιωάννη Κουκουζέλη (13ος αι.) και τον Ιωάννη τον Γλυκύ (14ος αι.), έως τον Ιωάννη Τραπεζούντιο (18ος αι.) και τον Πέτρο Πελοποννήσιο (18ος αι.), καθώς επίσης μέλη της Προφορικής Πατριαρχικής Παραδόσεως και της Προφορικής Παραδόσεως του Αγίου Όρους.
29 Απρ 2008
Ποιός λιτανεύει ποιόν;
Οι παράλληλες εκδηλώσεις μουσικής, ποίησης και άλλων τεχνών, οι χορωδίες και πρωτίστως οι φιλαρμονικές αποδεικνύουν τα προλεγόμενα και αναδεικνύουν την Κέρκυρα σε έναν όντως μοναδικό

Για τί είδους όμως προορισμό μιλάμε;
Μήπως το κέρδος και μόνο αυτό έχει επικρατήσει του «άλλου» -και ίσως πιο ουσιαστικού- «προορισμού» της Μεγάλης Εβδομάδος; Της κατάνυξης και της εσωτερικής αναζήτησης…
Οι εκδηλώσεις ξεκινούν, κατά παράδοση, την Κυριακή των Βαΐων, με την Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνος. Είναι η μεγαλύτερη σε πορεία Λιτανεία, καθώς ακολουθεί τα τείχη, περίπου, της τότε πόλης. Σε αυτήν την Λιτανεία δίνεται και η δυνατότητα, μάλλον η άδεια από τον Δήμο, να συμμετάσχουν όλες οι μπάντες της υπαίθρου. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Λιτανεία του Αγίου της 11ης Αυγούστου, αν και η εν λόγω Λιτανεία είναι κατά πολύ μικρότερη.
Όμως, δημιουργείται στον νου μου ένας προβληματισμός και νομίζω εύλογα: Ποιός λιτανεύει ποιόν; Οι μπάντες τον Άγιο ή ο Άγιος τις μπάντες;
Θα προσπαθήσω ευθύς να αιτιολογήσω το σκεπτικό μου.
Αρμόδια αρχή για την διεξαγωγή και οργάνωση της Λιτανείας είναι ο Δήμος. Ο Δήμος είναι εκείνος που τοποθετεί σε σειρά αρχαιότητας τις μπάντες, καθώς επίσης και τα σχολεία, τους προσκόπους και όποιο άλλο –τέλος πάντων– τμήμα επιθυμεί να συμμετάσχει. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στις παρελάσεις. Κατά την διάρκεια της Λιτανείας, δημοτικοί υπάλληλοι πηγαινοέρχονται και ρυθμίζουν την «κίνηση», επιβραδύνοντας ή επιταχύνοντας το βήμα των τμημάτων και των φιλαρμονικών.
Παρουσιάζεται όμως το φαινόμενο, κοινό μυστικό όλων μας –τόσο μυστικό που κοντεύει να μας ξεκουφάνει–, που μια "αόριστη, αόρατη αρχή" επιβάλλει στις μπάντες να παίζουν στο λιστόν, αλλά και σε διάφορα άλλα συγκεκριμένα σημεία! Είναι παράδοση πια…!!! Μάλιστα θεωρείται αποτυχία ή ήττα το να μην «προλάβει» να παίξει μια μπάντα, αφού την πρόλαβε για λίγο η προηγούμενη ή η επόμενη!
Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της νοοτροπίας αυτής, αρκεί να σκύψουμε πάνω από έναν «καλά» οργανωμένο και ενημερωμένο τουριστικό οδηγό, στον οποίο αναγράφονται ακόμη και οι μάρτσιες που παίζει κάθε μπάντα, καθώς και τα συγκεκριμένα σημεία.
Ποιό είναι το αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας;
Σκοπός κάθε τμήματος ή μπάντας είναι να λαμπρύνουν με την συμμετοχή τους την εκάστοτε Λιτανεία και να αποδώσουν τις αναλογούμενες τιμές (συνεπώς και η Παρέλαση γίνεται για την τιμή των πεσόντων στους εθνικούς αγώνες –αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Γιατί αναφέρθηκε «αναλογούμενες» τιμές και όχι «απαιτούμενες» τιμές;
Η τιμή προς τους πεσόντες είναι προκαθορισμένη με νομοθετικά διατάγματα και δεν επιδέχεται τροποποιήσεις. Η τιμή όμως προς τα «Θεία» είναι προσωπική και εσωτερική. Εξωτερικεύεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ο οποίος είναι –εν μέρει– προκαθορισμένος από την Εκκλησία για να υφίσταται κοινωνία μεταξύ των επι – κοινωνούντων, αλλά η ατομική έκφραση δεν περιορίζεται.
Κάθε μπάντα και κάθε τμήμα «προσδοκά» στην ευλογία του Αγίου και γι’ αυτό συμμετέχει στην Λιτανεία. Συνεπώς, η λαμπρότητα της Λιτανείας έχει να κάνει με το ανταπόδομα της συμμετοχής της. Όταν όμως κάθε συμμετοχή γίνεται για επίδειξη και προβολή, τότε και η Λιτανεία χάνει και την ουσία και την αξία της.
Γιατί δηλαδή πρέπει να περιμένει ο Άγιος μισή ή και πλέον ώρα να παίξουν οι μπάντες στο λιστόν, ώστε να ξεκινήσει η πομπή μετά από μια καθιερωμένη δέηση; Και πόσο υποφερτό, αν όχι αφόρητο είναι κάτι τέτοιο κατά την Λιτανεία της 11ης Αυγούστου; Και, για τους μη γνωρίζοντες ή τους αγνοούντες, η Λιτανεία γίνεται για να λάβουμε την ευλογία του Αγίου και για να γίνουν οι συγκεκριμένες δεήσεις.
Ο γράφων είναι γνώστης, καθώς έχει την τύχη να έχει συμμετάσχει με την παλαιά φιλαρμονική σε πολλές Λιτανείες του Αγίου και να περιμένει κάθε μία από τις μπάντες να φτάσουν στην στροφή της οδού Νικ. Θεοτόκη, για να ξεκινήσει να παίζει η μπάντα και φυσικά να ακολουθήσει το ιερατείο και ο Άγιος.
Όμως, κατά την τελευταία Λιτανεία, αυτήν της Κυριακής των Βαΐων παρουσιάστηκε και ένα άλλο φαινόμενο. Κάθε 5 – 10 λεπτά η πομπή σταματούσε! Καθ’ όλη την διάρκεια της Λιτανείας. Με αποτέλεσμα να ολοκληρωθεί στις 3 η ώρα το μεσημέρι! Ποιός δεν προχωρούσε; Τα τμήματα; Οι μπάντες; Δεν μοιράστηκαν σωστά τα τμήματα και απαιτείτο χώρος για κάθε μπάντα ώστε να παίξει και η μπροστά και η πίσω;
Τα προαναφερθέντα είναι γεγονότα και είναι η αλήθεια του πράγματος.
Πού κρύβεται η αιτία των γεγονότων αυτών;
Ή στο ότι ο Δήμος δεν κάνει καλά την δουλειά του και δεν ξέρει πώς να οργανώσει μια Λιτανεία ή στο ότι κάθε μπάντα και τμήμα κάνουν του κεφαλιού τους. Και πάλι όμως, την εποπτεία την έχει ο Δήμος. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, κάθε φιλαρμονική μπορεί να θέλει να κάνει το «κομμάτι» της, αλλά τί κάνει η Αρχή της πόλης γι’ αυτό;
Δεν είμαι ο αρμόδιος να δώσω ή να προτείνω λύση. Επιφυλάσσομαι, για την περίπτωση που μου ζητηθεί. Όμως, θα πρέπει όντως να αναλογιστούμε, υπ’ αυτές τις συνθήκες ποιός λιτανεύει ποιόν! Οι συμμετέχοντες τον Άγιο ή ο Άγιος τους συμμετέχοντες;
(Δημοσιεύτηκε στις κερκυραϊκές εφημερίδες: "Ελευθερία", Μ. Τρίτη, 22 Απρ. 2008 και "Κερκυραϊκά Νέα", Μ. Τετάρτη, 23 Απρ. 2008).
29 Ιαν 2008
ΥΛΗ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ - Εισαγωγή στη Βυζαντινή Μουσικολογία Ι, Γ΄ εξαμ.
- Ποσοτικοί Χαρακτήρες,
- Χρονικοί Χαρακτήρες,
- Συμπλέγματα Χαρακτήρων,
- Μαρτυρικά Σημάδια,
- Μαρτυρίες (Διατονικές - Χρωματικές),
- Φθορές (Διατονικές - Χρωματικές),
- Διαστήματα (Διατονικά - Χρωματικά)
- Διαφορές διαστημάτων μεταξύ των γενών : Μαλακό Διατονικό - Μαλακό Χρωματικό - Σκληρό Χρωματικό.
- Ιστορική εξέλιξη της Παρασημαντικής.
- Ορισμός της Παρασημαντικής.
- Ιωάννης Δαμασκηνός, Ιωάννης Κουκουζέλης και οι επόμενοι σταθμοί στην εξέλιξη της Παρασημαντικής.
06 Φεβρουαρίου 2008, 15:00, αίθ. 103.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ - Μαθήματα Σπ. Ασπιώτη
Οι εξετάσεις των μαθημάτων του Σπ. Ασπιώτη για το Χειμερινό Εξάμηνο έχουν ως εξής:
- Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής Ι, Α΄ εξαμ., 4/2/08, 19:00, αίθ. 103.
- Ψαλτικός Χορός Ι, Α΄ εξαμ., 7/2/08, 19:00, αίθ. 103.
- Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής ΙΙΙ, Γ΄ εξαμ., 4/2/08, 19:00, αίθ. 103.
- Εισαγωγή στη Βυζαντινή Μουσικολογία Ι, Γ΄ εξαμ., 6/2/08, 15:00, αίθ. 103.
- Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής V, Ε΄ εξαμ., 12/2/08, 19:00, αίθ. 103.
- Σύνολο Παραδοσιακής Μουσικής VΙΙ, Ζ΄ εξαμ., 12/2/08, 19:00, αίθ. 103.